DENKEND AAN HOLLAND

 

Herkent U de geest der tijd, oh Majesteit,

Vorst der Nederlanden.

Een koning met zo'n grandeur,

verveelt zich toch van uur tot uur.

Bij het horen van de bureaucratentaal,

die klinkt in de Haagse Binnenzaal?

Waardeert U het geweld, de stupiditeit,

die dagelijks over de beeldbuis glijdt?

Doet het Uw vaderhart geen zeer,

voor wat er wijken moet voor het verkeer?

Want van ons prachtige vaderland

resten slechts asfalt, betonmassa's en zand.

Door auto's, treinen en vliegtuigbaan

gaat onze rust en de natuur eraan.

     

Uw chef de cuisine wil mij niet horen.

Die verschuilt zich in zijn ivoren toren.

Maar mij lukt het niet,

om het maar zo te zeggen,

de toekomst van ons land,

aan mijn kinderen uit te leggen.