SPREEUWENWOLKEN

Ze zijn te licht.

Vedergewicht.

Zij spelen met de wind

en tarten elke zwaartekracht.

De choreografie lijkt spontaan,

maar is toch samen bedacht.

De vormen vloeibaar,

onstuimig,

zacht.

Wat bezielt toch deze dieren.

Zijn het soms de rijpe vlieren,

die nu vol van bessen zijn.

Dansen ze voor deze vruchten?

Tarten ze de grijze luchten

voor dit uitbundig schransfestijn?

Mijn buurvrouw klaagt.

Haar donzen dekbed

is bekliederd en beklad.

Besmeurd met donkerpaarse vlekken

en een enkel peppelblad.